صندوق­های سرمایه گذاری

کسانی که زمان و تخصص کافی جهت سرمایه گذاری در بورس را ندارند و یا نگران ریسک ناشی از سرمایه گذاری مستقیم در این بازار هستند، ترجیح می­دهند سرمایه خود را در صندوق­های سرمایه گذاری بگذارند. این سرمایه­ها توسط تحلیلگران حرفه­ای بازار سرمایه مدیریت می­شوند. انواع صندوق­های سرمایه گذاری به صورت زیر است:

• صندوق سرمایه گذاری با درآمد ثابت

افرادی که ریسک پذیری کمتری دارند، پول خود را در صندوق­های سرمایه گذاری با درآمد ثابت سرمایه گذاری می­کنند. این صندوق­ها بیشتر  دارایی خود را در اوراق مشارکت، سپرده بانکی، گواهی سپرده بانکی و سایر اوراق بهادار که درآمد ثابت دارند سرمایه گذاری می­کنند.

• صندوق سرمایه گذاری در سهام

این صندوق­ها بیشتر دارایی خود را در سهام سرمایه گذاری می­کنند و باقیمانده دارایی به اختیار مدیر صندوق در سهام، اوراق مشارکت، سپرده بانکی و یا سایر اوراق بهادار با درآمد ثابت سرمایه گذاری می­شود. این نوع از صندوق­ها حداقل سود تضمین شده ندارند، بنابراین ریسک سرمایه گذاری در این صندوق نسبت به صندوق سرمایه گذاری با درآمد ثابت بیشتر است.

• صندوق سرمایه گذاری مختلط

صندوق سرمایه گذاری مختلط حداقل 40% از دارایی خود را در اوراق با درآمد ثابت مانند اوراق مشارکت و سپرده­های بانکی سرمایه گذاری می­کند. مابقی دارایی خود را نیز در سهام سرمایه گذاری می­کند. افرادی که سطح ریسک پذیری آنها در حد متوسط است، می­توانند سرمایه خود را در اختیار این نوع از صندوق سرمایه گذاری قرار دهند.

• صندوق سرمایه گذاری قابل معامله (ETF)

این صندوق­ها بر روی اوراق بهادار یا دارایی­های فیزیکی که به عنوان دارایی پایه صندوق در نظر گرفته می­شوند سرمایه گذاری می­کنند. ویژگی مهم این صندوق­ها داد و ستد پذیری واحدهای سرمایه گذاری آنها در بازار سرمایه است. معامله واحدهای این نوع صندوق­ها مانند سهام عادی در سامانه معاملاتی بازار فرابورس ایران صورت می_­پذیرد.

صندوق­های مشترک سرمایه گذاری و صندوق­های سرمایه گذاری پوششی

صندوق­های مشترک سرمایه گذاری و صتدوق­های سرمایه گذاری پوششی واسطه­های مالی هستند که با تجمیع منابع مالی افراد و شرکت­ها، به سرمایه گذران منابع جمع آوری شده در پرتفویی از دارایی­های متنوع اقدام می­کنند. شرکت­های سرمایه گذاری با سرمایه­ی باز، سهام جدید را به سرمایه گذاران فروخته و با توجه به ارزش منصفانه بازار و در صورت نیاز، سهام منتشر شده را بازخرید می­کنند. شرکت­های سرمایه گذاری با سرمایه­ی باز این امکان را برای خرده سرمایه گذاران فراهم می­آورند که بتوانند در پرتفوی­های متنوع اوراق بهادار مالی، که قابلیت نقد شوندگی بالایی دارند، سرمایه گذاری کنند. بنابراین، صندوق­های مشترک سرمایه گذاری می­توانند هم در قالب موسسه مالی و هم در قالب نوعی اوراق بهادار سرمایه گذاری مطرح شوند. به نظر بسیاری از سرمایه گذاران، صندوق­های مشترک سرمایه گذاری از طریق پایین آوردن هزینه­های معاملات و کارمزد، در قالب صرفه­های ناشی از مقیاس فعالیت نیز مطرح می­شوند.

صندوق­های سرمایه گذاری پوششی نیز یک نوع دیگر از تجمیع سرمایه گذاری­ها محسوب می­شود که با جمع آوری وجوه مالی از افراد ثروتمند و سایر سرمایه گذاری­ها مانند بانک­های تجاری، اقدام به سرمایه گذاری این وجوه به وسیله­ی خودشان می­کنند. صندوق­های سرمایه گذاری پوششی از این نظر که به تجمیع وجوه مالی و سرمایه گذاری آنها اقدام می­کنند، شبیه صندوق­های مشترک سرمایه گذاری هستند. اما، از این نظر که صندوق­های سرمایه گذاری پوششی نیازی به ثبت شدن در کمیسیون بورس اوراق بهادار ندارند، با صندوق­های مشترک سرمایه گذاری متفاوت هستند.

کلام آخر

افرادی که تمایل زیادی به سرمایه گذاری در بورس دارند، اما زمان و دانش کافی جهت فعالیت مستقیم در این بازار مالی را ندارند می­توانند سرمایه خود را در اختیار یکی از انواع صندوق­های سرمایه گذاری قرار دهند. فعالیت در بازارهای مالی به صورت مستقیم بدون دانش و اطلاعات کافی، ممکن است منجر به زیان­های جبران ناپذیر شود. صندوق­های سرمایه گذاری این امکان را برای سرمایه گذاران فراهم آورده است که ریسک سرمایه گذاری خود را به حداقل برسانند.